حصیربافی قدمت چندهزارساله دارد.
ابتدا چهارچوبی روی زمین میکاشتند. به آن (دار حصیر ) گویند و شانه ای که حصیربافته شده را فشرده میکند. به آن شانه (پلار) گویند.

رشته هایی مثلِ طناب را از یک طرفِ دار حصیر شروع و داخل پلار رد کرده و به آن سر دار می بندند. آن طنابها را از نخِ (کنفی )درست می کنند. چهارپایه کوتاهی که رویش می نشینند و از گیاهی به نام (سوب) و (لی) بافتِ حصیر شروع می شود. حصیر را (گلدار) و (ساده) میبافند. درقدیم حصیر را به عنوان فرش استفاده می کردند. حصیر قابلِ شستن هست و تا چندین سال می توان از آن استفاده کرد.

بافت (ساک وکلاه) با بافتِ حصیر فرق میکند.

این بافت با (۹) رشته لی شروع می شود و بعد با رشته هایی که از لی می تابیم و سوزنی که با آن ساک و چیزهای دیگر میدوزیم. گیاه (لی ) در زمینها باتلاقی رشد میکند. (لی) سبز و بلندیش یک متر و نیم است. لی را در فصل تابستان میبرنند و روی زمین پهن می کنند تا خشک شود. بعد از خشک شدن (لی) رنگش تغییر می کند و سفید میشود آن موقع (لی) را دسته می کنند و درانبار نگه میدارند و هر وقت تصمیم به بافت دارند (لی) را نیم ساعت قبل با آب خیس می کنند تا نرم شود و راحت بافته شود.

یادش بخیر

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: